جوجه طلبه

دليل انكار من دربرابر اصرار تو براي كوتاه كردن موهايش ،حظ بسياريست كه از رها كردن انگشتانم ميان انبوه گيسوانش ميبرم...

دل خوش بود به اينكه تا به حال به فرزندش بدون طهارت و وضو شير نداده بود، شيرش  كه ميدهد سوره اي، آيه اي ،صلواتي، ورد زبانش هست... وقتي كه  اهل دلي گفت:  طهارت درون را دريابد كه موثرتر است از طهارت بيرون... انگار كه قلم حبط كشيده شد بر عملش،فروريخت... آري طهارت درون واجب تر بود اين را به خوبي ميدانست... طهارت بيرون نيز كم جهادي نيست،سهل نبوده... اما هردو دركنار هم كامل تر ،انسان ساز تر...

وقتي كه عكس شهيدي رو مي ديدم ميگفتم خوش به حالش .... وقتي يه مادر شهيد رومي ديدم ميگفتم خوش به حالش ... حالا كه مادرم ...حالا كه بند بند وجودم اسير ودل بسته شده ...بهتر ميفهمم كه مادر شهيد يعني كه... گاهي كه از يك زمين خوردن تو قلبم فشرده ميشود...گاهي كه تحمل خراشي روي تنت را ندارم...از خدا كه شهيد شدن ومادر شهيد بودن را طلب ميكنم شرم ميكنم... باتمام قامتم به احترام مادراني ميايستم كه پسران رشيدشان را راهي ميدان كردند اما اخم به صورت نياوردند كه مبادا خلل پذير شود عزم آهنين سربازشان... تمام قد ميايستم به احترام مادري كه خود بند پوتين دردانه اش را محكم تر ميبست...بوسه ميزم بردستانشان كه پيشاني بند منتقم فاطمه را روي پيشاني پسرانشا...

وقتي بيشترين حجم دكور خانه پدر بزرگش را كتاب تشكيل مي دهد طبيعي است كه پسرك به كتاب وكتاب خواري علاقه وافر پيداكند به طوري كه روزي چند بار او كتاب خانه را به هم بريزد وما پشت سرش جمع وجور كنيم... يادم مياد پدرم هميشه روي كتابهايشان حساس بودند وخط قرمز شيطنت هاي بچگانه ما كتابهاي پدر بود ... اما حالا اين نوه عزيز دردانه تمام خط وخطوط قرمز خانه پدر بزرگ را در هم شكسته... ------------------------------------------------------------------ خواندن كتاب آنهم نوبرانه اش صفاي ديگري دارد ...كتابي كه از گل كردنش زمان زيادي گذشته مثل غذاي مانده مي ماند اما غذاي مانده هم غذاست ديگر ! اين روزها اگر مجال باشد...اگر...مشغول خواندن «قـِيدار&r...

به قول يك عزيزي تولد يا تبلور مساله اين است... در اين قريب به ربع قرن سني كه از خداوند به امانت گرفتم با كسر حد اقل 3سال ابتدايي عمر و تشكيل نشدن حافظه هوشيارانه،،،الباقي اين سالها روز تولدم را دوست مي داشتم و شادم مي كرد وهزاران تصميم ريز ودرشت براي ارتقاي كيفيت زندگانيم به همراه داشت... امسال تولدم برايم به عبارتي يك سالگي مادريم بود... اما حال وهواي دلم مثل سالروزهاي پيش نبود وجنس احساسش فرق مي كرد... درست يا غلط نمي دانم اما دلم گرفت از اين همه غربت وقربت... از اين همه راه آمده و اندك زمان و راه مانده... از كمي توشه وسنگيني گرده.. از بار سنگين واستخوان سست وضعيف واين همه رسالت و دلي غافل و بنده اي فراموشكار كه من باشم... ...

در زمانه اي كه غايت روياي فرشته كوچولوهاي سرزمين ما شده باربي و گيسوكمند وسيندرلاو...هزار جور مدل هاي گوناگون غربي.... در زمانه اي كه بحمدلله مسولان فرهنگي ما ذوقشان از حد دارا و سارا فراتر نميرود.. در اين زمانه اي كه اين مرواريدهاي پاك ونجيب ميل به سرك كشيدن از صدفشان دارند... چه ميكنيم براي تطهير افكار و روياهاي معصومانه شان كه دست خورده... خواهر كوچك ما نيز از اين قضيه مستثني نمونده و بسيار دل بسته اين مدلهاي غربي وافسانه اي شده به نوعي كه ما نگران هستيم و از انواع شيوه ها استفاده مي كنيم تا او را كمي به حقايق نزديك كنيم البته كمي كودكانه... به لطف خدا راهش هم رسيد البته راه حل موضعي... كنارش نشستم ودراين دنياي مجازي دنبال راه...

دراين روزگار پر از غبار فتنه، در اين روزگاري كه نگه داشتن ايمان سخت تر شده از نگه داشتن تكه آهني گداخته در كف دست، در اين روزگار غريب انسان كشي اين روزگار خورده شدن آدمها توسط اميال ومنافع يكديگر... اين روزهاي غريبِ دور شدن انسانها از اصل خويش، اين روزهاي غريبه چشم بستن بر روي حقايقي كه هست ونديد گرفتن آنها، اين روزگار تنها ماندن حق وشلوغي صف باطل از اين دست آدمها زياد خواهي ديد... پسركم دعاي غريق را به نيت همه مان زمزمه مي كنم در اوج گرفتن دستان خاليم سمت خدا... يا الله ويا رحمان و يا رحيم يا مقلب القلوب ثبت قلوبنا علي دينك... ...

ادمها تو زندگیشون به چیز های زیادی دل می بندن ... ودنیاشونو با دل بستن به همونا می سازن .... ابعاد دنیای ادمها باهم فرق میکنه.... دنیای هر کس قد امید ها وارزوهاشه ،قده تمام دل بستگیهاشه و همه اینها برای هرکس در چیزی خلاصه میشه ... دنیای ماهم خلاصه شده در موجودی ۷۶ سانتی.... بله ماییم ویک دنیای ۷۶ سانتی از امیدوارزو.... دنیای کوچک ما به وسعت امیدمان وارزوهایی که برایت داریم بزرگ است خیلی بزرگ....

انتظار های مادرانه گره خورده با عدد نه ... نه ماه از آغاز مادرانگی تا در آغوش گرفتنش... نه ماه لحظه شماری وتصور هر ثانیه زندگی بااو... نه ماه رویای شیرین وآرزو را همراه با میوه ی دلت در دل پر وراندن....نه ماه عاشقی برای کسی که او را ندیده ای.... و حالا نه ماه از آن انتهای نه ماه می گذرد... نه ماه است تو را در آغوش دارم و عاشقی می کنم .... نه ماه باتو قد کشیدم و بزرگ شدم.... نه ماه برایت مادری کردم.... چه سریع مثل برق و باد گذشت نه ماهه انتظار در بر داشتنت تا این پایان نه ماه در بر داشتنت... تو از نوزادی که فقط حجم آغوشم راپر میکرد رسیده ای به نو پایی که برای آغوشم سنگین شده ... رسیده ای به امروز.... وحالا وقت راه افتادنت رسیده... ب...