منت خدای را

باورکن خیلی سخته جلوی خودمونو بگیریم که درسته غورتت ندیم!

وقتایی که غذا تو گلوت میپره یا سرفه ات میگیره و خودت به پشتت میزنی,

وقتایی که سفره پهن میشه و میری بابایی رو صدا میکنی و ول کنش نیستی تا بلند شه بیاد سر سفره؛

وقتایی که به بابایی فرمون میدی که چطور پارک کنه یا از پارک در بیاد؛

وقتایی که سفت دستاتو دور گردنمون حلقه میکنی و لبهامونو می بوسی؛

وقتایی که صدای اذان رو میشنوی و با صدای بلند ؛البته خیلی بلند, شروع به  (اباببر )گفتن میکنی؛

وقتایی که یه بالشت و یه رو انداز میاری  جلوی تلوزیون می ذاری و دراز میکشی وخودتو تحویل میگیری؛

وقتایی که به مامان تو انداختن وجمع کردن سفره کمک میکنی ,البته به روش خودت یعنی پرتاب همه وسایل در سینک ظرف شویی؛تاحالا این  روشت کلی تلفاتم داده؛

وقتایی که دستتو مثل گوشی کنار گوشت میگیری و الو الومیکنی و با صدای بلند میخندی الکی الکی و کل خونه رو رژه میری؛

وقتایی که الکی ادای گریه کردن در میاری...

----------------------------------------------------------

ازت ممنونیم بابت تمام لحظه های شیرین تر از عسلی که برامون خلق میکنی

از تو وصدها برابر بیشتر از خدای تو.