معلم من

اين روزا كه داري ايستادنو تمرين مي كني... كه مقدمه راه رفتنه... اين روزا كه مرتب در حال زمين خوردن وبلند شدني...

اين روزا كه برا بلندشدن دست به جايي مي گيري  ديگه وقتش شده ياد بگيري «يا عــلي »گفتن رو...

وقتي زمين مي خوري مي گم يا عـــلـــــي كه بدوني  فقط با نداشتن عـــــلــــي زمين مي خوري و خوار مي شي، وقتي دست به جايي مي گيري كه بلند شي مي گم يا عـــــلـــــي كه بدوني فقط با حب عـــلـــي عزيز ميشي وسربلند...

اين روزا وقتش شده ياد بگيري «يا عــلـــي »گفتن رو...

---------------------------------------------

وقتي هر روز درحال يادگرفتن چيزاي تازه اي ، وقتي هيچ دو روزت شبيه هم نيست،وقتي هرثانيه در حال بزرگ شدني،وقتي از ياد گرفتن چيزاي جديد اين قدر ذوق زده ميشي، به خودم نهيب ميزنم كه "در سر فرزندت هواي بزرگْي است"...

اين وقتها يكي از همان وقت هاست كه تو مي شوي «معلم» مادر، ومن بايد از تو بياموزم تغير را، پيشرفت را، نو شدن را ، مساوي نبودن دو روز مسلمان را...