کلاس زبان فارسی!

وقتی پسرکتان وروجک بازی و بالا رفتن از دیوار راست را ترجیح دهد به هر نوع فعالیت علمی وآموزشی ؛نتیجه اش این میشود که هر چه کشته یارش شوید تا کلمات جدید بیاموزد فاقد هرگونه نتیجه مطلوب است...

نتیجه اش این میشود که گوشی تلفن را که دستش میدهیم تا با مادر بزرگها و خاله ها وعمه ها صحبت کند زل زل فقط گوشی را نگاه میکنه و یه خط در میون مگه :اَلو(با تشدید روی لام)خیلی بخواد لطف کنه ؛بعد از کلی التماس کردن ما که بابا  حرفی بزن ,چیزی بگو ای نازنین!!! همان سوال معروف را خواهد پرسید ؛کیا یادشونه؟؟؟

بخواد طرف رو زیاد تحویل بگیره یه سلامی هم عرضه میکنه به زبان خودش_____نامه یعنی سلام!!!!

البته این بین شیرین زبونی هم میکنه گل پسرمون...

مثلا تازگی ها یاد گرفته تا از هر دری وارد میشه یا لا (یا الله)میگه!!!حتی خونه خودمون.

یا وقتی چیزی رو ازمون میخواد وبهش میدیم تشکر میکنه :«مامه» در زبان علی یعنی ممنون.

توی همه حیوانات هم بعد از جوجو جان عزیز گشته میمون رو پیدا کرده و اسمشو گذاشته :«می می»!!!

جوجوهایی(کبوترها)که لبه پنجره اتاق میشینن وقتی می پرند خبر میده که رفتند : «وَپ»یعنی رفت.

«نانا »به همه بچه های چهار الی پنج سال به بالا اطلاق میشه!!! نانا همان خاله نازنین زهراست ...

«دادا »همون دایی خودمونه که حتی با وجود اینکه یه ماهی میشه علی دایی شو ندیده هروقت عکس دایی و زن دایی شو میبینه و همچنین نانا جان سریعا با شوق و ذوق صدا شون میکنه.

«نَ نون »مادر شوهر گرامی هستن که ما ایشون رو مادر جون خطاب میکنیم.

«لی لید»(تشدید بسیار شدید!!!روی لام دوم)همون کلید هستش که معرف حضور همه هست که کلا در طول روز و حتی شبها موقع خواب در دست کلید دار خونه ماست!!!

«دَبت »یعنی همون شربت و همون قضایای مذکور اگر خاطر شریفتون باشه

«هَن هَن »کلیه وسایل نقلیه اعم از بالدار و بدون بال!!!

«اِ داخ» یعنی افتاد یا انداختمش که اصولا یا لیلید ببخشید کلید رو می اندازه پشت زیر تلوزیون یا هَن هَن رو زیر مبل بعد سراغ ما میاد و اعتراف میکنه به انداختنش(اِداخ) وتقاضا از ما برای برداشتنش :(با)یعنی پاشو

البته پسر صرفه جوی ما در یک عبارت معانی مختلفی رو میگنجونه مثلا همین با گاهی به معنای پا کردن کفش است :دَ(کفش)با(پام کن)؛گاهی به معنی بالشت است؛گاهی به معنی باز کردن در خونه یا در هر شیئ ای.

«داخ »که همون داغ است.

«اَداب »(یعنی یخچال)...

«بو» يعني برووو آن هم با ضرب دست بر شانه مان

«او وَ»يعني اون ور

«اَلو »یعنی تلفن ؛که وقتی زنگ میزنه مال من یا بابا یا هرکس که مهمانه ما باشه با زنگ مخصوص گوشی اون فرد میشناسه. اگه در دسترسش باشه سریعا به فرد مورد نظر میرسوندش :لازم به ذکره در این مواقع اصلا لازم نیست از خودمون دیشتاب نشون بدیم چون گل پسر اونقدر از ما براش مهمتره که تماسی از دست نره که هر جور شده گوشی رو به ما میرسونه.

«مُ »یعنی مهر.

«دوپ» هم که همان توپ خودمونه.

تمام لامپ ها را «داپ» صدا میکند...

چاقو اسمش «جیزه» نه چاقو!!!

«نوم »یعنی نان که پسر ماهم  ما شا الله نان خور حرفه ایست!!!

«اَمام»  همان حمام است و «داپ داپ »همان شالاپ شالاپ.

«نونه »هم یعنی شانه!!!

«با بای» که همان خدا حافظیست که پسرکمان گاه رفتن ؛یا همین طور هر وقت دلش خواست در خیابان برای رهگذران با تکان دادن دست  و در خانه با در دست گرفتن هر نوع وسیله دسته دار اعم از کیف؛نایلون؛سبد نثارمان میکند.

گفتن کلمه کِرِم رو هنوز یاد نگرفته برای همین وقتی می خواد به دستاش کرم بمالم جای حرف زدن ,پانتومیم کرم زدن رو اجرا میکنه!!!

علاوه بر اینا هر وقت هم از ش تکرار کلماتی رو بخوایم با زبون شیرینش همراهی میکنه.

دیگه بیشتر از اینا چیزی یادم نمیاد...!!!

اما شیرین ترین کلمه ای که از زبانش شنیدم  :(نِ نِین) است .که وقت سینه زدن میگوید.. نِنِین ؛همان ارباب خودمان همان حسین(علیه السلام)